De Spiekers

Papa
Mama
Koogje (Coosje)
Bibbi (baby)
Koegje (koekje)
Teun
Ja
Nei!!! – Nee!!!
Mij – Van mij! Ook: Geef hier! of: Geef terug!
Die! – Kan naar alles verwijzen en alles betekenen en gaat dan ook vrijwel altijd vergezeld van verduidelijkende gebaren.
Uit – vooral uit bed en uit de ‘box’ (ledikant dat ooit van Coosje moet worden maar nu nog in de woonkamer staat om Gijs af en toe in te zetten)
Naan – banaan
Popo – appel
Toel – stoel
Lom – ballon
Poes
Poes, woefwoef! – hond
Luie – luier
Poep
Jas
Tas

Magge – Mag ik…

Ook gebruikt als voorvoegsel:
Maggezitte?
Maggenaan?
Maggekook?
Maggedie?

Dit ‘verkeerskleed’ lag op de kamer van Arend en Jan maar er werd nooit iets mee gedaan. Met name omdat alle autootjes beneden zijn. Dus heb ik het kleed maar verplaatst. Een instanthit bij het jongste broertje!

Als jongste van vijf weet Coosje maar al te goed dat je soms moet opkomen voor je eigen portie aandacht. En zeker als het een drukke dag is geweest en je er een beetje bij in bent geschoten overdag, moet je gewoon ‘s avonds (en ‘s nachts…) je stem laten horen!

Dus papa en mama hoeven niet te denken dat ze een hele avond samen op de bank kunnen hangen met pizza en Forbrydelsen. Dat wordt een avondje met z’n drietjes!

Wat overigens ook heel gezellig was.

Potje pesten

En een stoel in elkaar klussen. Handig zo’n grote zoon, dan kan papa ondertussen even mooi zijn twitters bijlezen.

Er waren twee kattenkinderen
die hadden elkander zo lief
zij konden bijeen niet komen
want moeders wilde het niet

Tja, moet je maar niet in de sloot springen, of door de klei baggeren, of een modderbad nemen, of weet ik veel waar Pluche die pikzwarte poten en buik vandaan had.

Heel handig, een stofzuiger op wielen, alleen loop je er alsnog mee te sjouwen als er een Gijs in de omloop is die als hobby heeft op de aan-uitknop te drukken of het snoer alvast op te winden.

Maar soms maakt hij het ook weer goed (met de andere stofzuiger):

Eieren schilderen:

En een heerlijk Paasontbijt met de besneeuwde daken op de achtergrond. Zucht.

Ik: Jan, wil je je koekje even gewoon opeten en niet in stukjes breken? Er komen overal kruimels.
Jan: Maar mama, zo deed Jezus dat ook, hij brak het brood in stukjes en deelde het uit.
Ik: …

Het was inderdaad Witte Donderdag die dag en kennelijk hadden ze op school over het Laatste Avondmaal geleerd. Hoewel navolging van Christus natuurlijk aanmoediging verdient was ik hier toch minder kapot van, al was het maar omdat we het uitdelen op onze buiken konden schrijven…!

Op een woensdagochtend waren we allemaal vrij. De kinderen hadden een margedag, ik ben altijd thuis op woensdag en Christiaan hoefde niet naar de praktijk. Dus gingen we er met elkaar op uit. Wat te doen? Het nuttige met het aangename combineren: naar de IKEA om stoelen te kopen voor bij de ‘knutseltafel’ van de kinderen, maar niet voordat we daar eerst met z’n allen lekker hebben ontbeten!

(Het zal wel lekker rustig zijn op woensdag, dacht ik. Mooi niet dus! Zie dan maar eens een tafel voor zes personen te vinden! Eéntje hoeft geen stoel gelukkig aangezien die op mama’s rug zit geknupt. Hetgeen ons overigens nóg meer een bezienswaardigheid maakte dan we normaal al zijn met onze stoet kinderen. We zijn zelfs verschillende keren op de foto gezet!)

Iedereen heeft gesmuld en het was erg gezellig! Ook Coosje vermaakte zich kostelijk op mama’s rug. Normaal zit dat ‘hoofdkapje’ er niet om en kan ze lekker rondkijken, dit was om even te kunnen slapen. En we zijn ook nog met mooie stoelen (de laatste drie!) thuisgekomen. Geslaagd uitje!