Kabouterland

Hier ver, ver vandaan ligt een héél klein landje, vlak bij het Land van Bartje. Dat landje is kabouterland. In dat landje wonen natuurlijk heel veel kabouters maar ook trollen en allerlei dieren. En ze zijn er dol op kinderen dus de kabouters hebben een heleboel speeltuinen gebouwd!

Ergo: een prima dagje uit voor gezinnen met kinderen in de leeftijd van één tot tien (schat ik). En misschien nog wel ouder – Chris en ik hebben het namelijk ook erg naar onze zin gehad…

(Dit is inderdaad een beetje een “backblog”, term van Nanne, maar met ons nieuwe fototoestel maak je zo snel en gemakkelijk een heleboel foto’s dat het daarna een gigantische klus is om ze uit te zoeken en te selecteren welke je zult posten. Feedback en tips op de keuzes en de kwaliteit van de foto’s is trouwens welkom hoor!)

Hier zien we dan hoe de kaboutertjes wonen! Onder de grond in heel mooie huizen en holletjes. Deze kabouter mag een eindje meerijden op het hoofd van een vos!

Als je onder de grond woont kunnen je naaste buren natuurlijk heel goed konijntjes zijn.

Of trollen. Jammer genoeg waren de trollen in dit kabouterland niet de lelijke, gemene, slijmerige mormels zoals Rien Poortvliet ze tekende. Het waren een beetje softe trollen. Maar Arend vond ze wel erg mooi.

Daarna kwam een vervolgverhaal over kabouter Sproetje die zoek was! We moesten van nisje naar nisje lopen en dan steeds op een knopje drukken, dan werd het verhaal verder verteld. Een grote zoekactie werd op touw gezet. De ontknoping zal ik niet verraden maar gelukkig liep het allemaal goed af!

Toen we eindelijk hadden gezien dat Sproetje echt weer in veiligheid was zijn we maar even wat gaan drinken. Ook het restaurantje was prima voor elkaar met veel speelplekken en kleine tafeltjes. Een minpuntje: het was buiten het seizoen op een dinsdag en men vond het niet nodig om voor één gezin de kachel aan te zetten. Brrr! Ze werden er nog voor beloond ook want we namen nóg maar een warm kopje koffie…

Staat tegenover dat we onze eigen diksap voor Arend en Bette hadden meegenomen. Stond nergens een bordje dat ‘t niet mocht. (*kuch*)

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *