Natuurlijk was Arend allang groot genoeg om zonder speen te slapen. Maar hij wilde absoluut niet (“Mamááááá!!! Pééééén!!!” drie keer per nacht krijg je snel genoeg van) dus hadden we nog geen actie ondernomen. Totdat de tandarts zei dat zijn tanden ernaar gingen staan. Oeps!
We hebben een tien-dagen-kalender gemaakt waarbij Arend elke ochtend een kruisje mocht zetten als hij weer een nachtje had geslapen, en na tien kruisjes gaat de speen in de prullenbak.
Op vakantie raakten we z’n speen echter kwijt! Nergens te vinden (echt, ik heb overal gezocht) en noodgedwongen moest Arend zonder speen gaan slapen. Maar nu komt het: hij heeft vijf minuten geneuzeld en na uitleg van onze kant (“de speen is weg lieverd, ik kan ‘m echt niet vinden”) ging hij gewoon slapen! We hebben ‘m er niet meer over gehoord, cold turkey afgekickt. Goedzo Arend!
Bij het inpakken toen we weer naar huis moesten vonden we de speen natuurlijk terug. Arend heeft z’n speen thuis daarom nog symbolisch mogen doorknippen:
Dit verhaal kreeg uiteraard nog een staartje: Bette zag het gebeuren aan en wilde natuurlijk óók haar speen doorknippen. Prima, ze is tenslotte ook al twee.
Maar onze jongedame was nog niet zo makkelijk van haar verslaving af! Papa en mama hebben zich ‘s avonds (en ‘s nachts!) wanhopig afgevraagd of er écht geen reservespeen meer in huis was… maar nee…! Gelukkig is het gebeuren na nog één middagdutje neuzelen keurig gesetteld en hebben we nu twee speenloze kinderen. Hoera, weer een mijlpaal!
Bonusvraagje: wie ziet er welk huishoudelijk apparaat er in de prullenbak ligt als rechtvaardige verbanning na het meerdere malen veroorzaken van kortsluiting en doorgeslagen stoppen?
4 Reacties op Afgekickt