Wat? Wak!

Nog meer (*kuch*) ijspret…
Mama ging even een eindje wandelen met alle kinderen. Het had al flink gedooid dus tot gróót ongenoegen van Arend en Bette gingen we niet schaatsen op de vijver in de wijk. Toen we daar echter langsliepen bleek dat bijna alle buurtkinderen nog op het ijs te vinden waren!

Tja, toen moesten Arend en Bette natuurlijk ook even.

‘Even’, dacht mama. Mooi niet: toen ik Arend probeerde weer op de kant te krijgen was het een compleet gevecht, schreeuwen, trappelen, moeilijk doen… “ik wil oppe IJIJSSSS!!!”. Eindelijk had hij twee voeten op het zand, kijk ik achterkom, zie Bette met haar voet richting een plasje op het ijs gaan…

…wat dus geen plasje was, maar een miniwakje. Eén of andere grapjurk had een gat in het ijs gehakt. Hup, Bettes been erdoor en alles kleddernat!

Gelukkig was het een wakje van maar tien centimeter doorsnede, maar precies genoeg voor een peuterbeentje. Mama schrok zich natuurlijk lam (“Arend! NU op de kant blijven staan en MOND HOUDEN!”), Bette was er – zoals gebruikelijk – totáál niet van onder de indruk. Ze vond het een beetje koud, dat wel.

Vanaf welke leeftijd mogen kinderen ook al weer op zwemles?