Zoals inmiddels genoegzaam bekend onder onze lezers, gaat warm eten met onze kinderen niet altijd van een leien dakje. Tot een jaar of anderhalf gaan er porties in waarvan je denkt, dat kán niet, daar móeten ze buikpijn van krijgen, daarna is het ineens afgelopen.
Arend heeft denk ik al een jaar of drie nauwelijks warm gegeten. De vijf verplichte hapjes dat lukt nog wel maar lekker, uit jezelf, zitten te smikkelen, vragen om nog wat meer, dat kennen wij niet. Ja, als we patat eten.
Zelf mogen uitzoeken wat we eten, meehelpen met koken, soebatten, negeren, straf, belonen, chantage, spelletjes, het helpt soms even maar niet definitief.
Wat we hieronder zien:
is poging #512 met insteek: eten is leuk, zie je wel!
Het idee – bij elke GOEIE hap (macaroni mét groente en vlees) mag er een balletje op het stokje. Wie alle balletjes erop heeft, heeft gewonnen en krijgt een toetje! Zoals u ziet hebben ze allebei gewonnen.
Helaas bleken ze het toetje, vanillepudding met aardbeiensaus, beide niet te lusten! Toen ik vroeg wat ze dan wél voor toetje wilden, zeiden ze: yoghurt. (Bette: “Loghult”). Yoghurt! We hebben rare kinderen.
2 Reacties op Avondeten deel zoveel