De Spiekers

Op zaterdag moet er altijd flink aangepakt worden. Meestal liggen er nog stapels was van doordeweek die in de kasten moeten worden gelegd, er zijn altijd klussen in en om het huis te doen, de Grote Boodschappen moeten gehaald… en nu de kinderen wat groter worden moet u niet denken dat papa en mama alles in hun eentje opknappen. Aanpakken die hap!

Bette helpt met de afwas, “en dat IK dan mag afwassen, en JIJ drogen, want zo deden we het op vakantie ook altijd!”. Mama had het eigenlijk andersom bedacht want in tegenstelling tot op vakantie bevindt onze gootsteen zich niet in een soort van badkamer, maar vooruit:

En Bette deed het heel goed! Na de afwas moest ze wel even haar trui op de kachel hangen:

Arend heeft met papa boodschappen gedaan, en helpt ook mee met het opruimen van de nieuwe weekvoorraden:

Ideaal toch, zulke grote helpers?

Ik was er al vaker mee geconfronteerd maar toch word ik er soms nog door verrast: ook al lijkt het alsof kinderen nooit luisteren, in werkelijkheid hebben ze heel grote oren en moet je altijd oppassen wat je zegt als ze in de buurt zijn. Zo doen papa en mama natuurlijk nóóit onaardig tegen elkaar in bijzijn van de kinderen maar heel soms wil één van ons kennelijk nog wel eens een geïrriteerd “zit toch niet uit je nek te kletsen” of iets dergelijks ontschieten als we allebei moe zijn en we het nodig vinden een discussie over niets te voeren. En blijkbaar blijft dat hangen.

We zitten met elkaar aan tafel. Onze Arend is een grote kletskous, zo zelfs dat hij nog wel eens vergeet te eten omdat hij al zijn verhalen eerst kwijt moet. Regelmatig moeten we hem daarom aansporen om eens wat minder te praten en wat meer te eten. Op een gegeven moment heeft Arend al zijn aardappel, bloemkool en gehaktbal opgegeten. Heel goed! Hij vermeldt trots: “mijn hele bord leeg, en ik heb niet één praatje uit mijn nek gehaald!”

Arend en Jan zitten achter papa’s oude laptop een spelletje te doen terwijl mama bij de voordeur staat te kletsen. Op een gegeven moment is het paniek: Jan heeft “iets” gedaan met de laptop en nu “ziet alles er heel groot uit”. Dat klopt. Mama komt er niet zo goed uit. Snel telefonisch overleg met oom Nanne levert op: “Het ZOU de resolutie kunnen zijn, maar het lijkt me wel heel sterk dat ze dat eigenhandig hebben aangepast. Start ‘m eerst maar eens opnieuw op.” Dit geeft echter geen verbetering, dus toch maar even de resolutie bekijken (dat zijn best een hoop handelingen) en warempel: dat was het probleem. Arend zegt tevreden: “Toch maar goed dat je oom Nanne even hebt gebeld. Want dat zijn een computerman én een computervrouw, dat heeft opa Jan mij verteld!”. Ja, en zo is het :-)

Tijdens een broodmaaltijd is de chocoladepasta op. Met name voor Bette een teleurstelling. Van achter haar boterham met pindakaas zegt ze: “mama, zet je de chocopasta dan wel metéén even op je verlanglijstje?”

Vandaag hebben de kinderen een margedag. De meesters en juffen gaan naar school (of protesteren in Nieuwegein, zet ‘m op!) en Arend en Bette zijn daarom vrij. Het is een prachtige, wel wat koude dag en vrijwel alle andere kinderen van Nederland zijn níet vrij. Heerlijk rustig dus in de dierentuin! Christiaan gaat met alledrie de koters naar Emmen (superpapa!). Mama kan helaas niet mee – moest op zwangerschapscontrole en daarna aan het werk! Gelukkig is daar Twitter, kan ik toch nog meegenieten.

En jullie ook, als ik deze prachtige foto hier meteen even publiceer:

Het blijft leuk dat keukentje…

Papa is in Zwolle bij vrienden en hij blijft daar ook slapen. ‘s Morgens komen alle kinderen traditiegetrouw gezellig in het ‘grote bed’ liggen. “Waar is papa?” vraagt Bette. Mama legt uit dat papa bij vrienden op bezoek is die wel ver weg wonen, en daar dus ook blijft slapen. Papa is dus eigenlijk uit logeren. Bette, een echte meid, reageert enthousiast: “Wat leuk voor papa! Dan gaan ze zeker in hun pyjama een kopje thee drinken, en dan spelletjes doen!”.

Ik denk dat Christiaans mannenavond een iets andere invulling heeft gekregen, maar we zullen het zo horen! ;-) Intussen zitten wij eerst lekker aan het ontbijt: kaasbroodjes uit de oven en thee.

Jan die thee drinkt was eigenlijk wel camerawaardig. Helaas dacht ik daar niet op tijd aan. Jan houdt namelijk helemaal niet van thee maar hij wil per se wel thee drinken omdat wij dat ook doen (“ikke-sjam óók thee!”). Dus, Jan ook een kopje thee. Het drinken ervan gaat als volgt. Jan roert bedachtzaam in zijn thee. Langzaam neemt hij een klein slokje. Hij rilt, trekt een vies gezicht, slikt en verklaart dan trots: “Ik óók thee!” terwijl hij voldaan in het rond kijkt. Na een hapje boterham herhaalt zich het hele gebeuren. “Drink gewoon je melk, domoor” is tegen dovemansoren gezegd (daarbij is het natuurlijk ergens ook wel een bewonderenswaardig doorzettingsvermogen). Ik had tranen in mijn ogen van het lachen.

Papa heeft een nieuwe laptop gekocht! Dat was wel nodig ook, aangezien de oude er twaalf minuten over deed om op te starten en dan heb ik het nog niet over de tijd die hij nodig had om Firefox te openen. Frustrerend!! Als het mama’s laptop was geweest had ze al máánden eerder een nieuwe gekocht. O wacht, dat heeft ze ook gedaan… ;-)

Gelukkig vinden Arend, Bette en Jan de lange wachttijd geen énkel probleem, zó gaaf is het om met de oude laptop van papa te mogen spelen:

Wat doe je om je fijne motoriek te oefenen? Een mandarijntje pellen? Neh…

Liever een overgebleven chocoladekerstballetje. Maar best knap hoe Jan het folietje eraf kreeg.

Vandaag is het een margedag. De kinderen hoeven dus niet naar school. Maar wat moet je dan zo’n hele dag doen? De oplossing komt met de post! Een écht pakje voor Arend, met zijn eigen naam erop! En wat zit erin…

Dungans!

De rage van de C-Mille is allang weer afgelopen en Arend moest het doen met maar vier Dungans omdat zijn moeder altijd pas veel te laat doorheeft dat er een Belangrijke Actie loopt. Met vier Dungans kun je niet spelen. Met name niet omdat het vier van de allerslapste Dungans waren die er maar bestaan – wat wil je als je ze kado krijgt van je vriendjes die toevallig een paar dubbele in hun bezit hebben (evengoed heel lief van die vriendjes natuurlijk). Gelukkig kreeg moeders het creatieve idee om eens op marktplaats te speuren of er ook al mensen zijn die er wel weer genoeg van hebben. En jawel!

Bette vindt de schijfjes wel grappig maar slaat toch al snel weer aan het knutselen en tekenen. Jan daarentegen vindt de Dungans práchtig. Hij vindt sowieso alles prachtig wat Arend doet, en als Arend het mooi vindt dan vindt Jan het súpermooi. Heerlijk zo’n rolmodel van een grote broer, die ook nog eens een engelengeduld heeft als het aankomt op ‘met je kleine broertje spelen’. Zie ze eens gebroederlijk bezig!

Wij vinden het verbazend hoe goed de twee mannen met elkaar kunnen opschieten, terwijl er drie-en-een-half jaar verschil in leeftijd tussen hen zit. Nouja, meestal gaat het goed. Het is ook regelmatig vuurwerk. Maar dat hoort erbij. Over het algemeen neemt Arend (de goedzak) zijn broertje met plezier op sleeptouw en doet Jan braaf wat Arend zegt om maar mee te mogen doen. Hopelijk blijft dat zo, want als alles meezit gaan ze binnen afzienbare tijd een kamer delen!

Een vriendje van Arend heeft een zusje gekregen, en vandaag mag hij trakteren op beschuit met muisjes. Roze muisjes natuurlijk.

Arend: en als onze baby is geboren, dan mag ik ook in de klas trakteren! Maar dan met blauwe muisjes.
Mama: O? Denk je dan dat onze baby een jongetje is?
Arend: ja, dat weet ik natuurlijk niet, of het een jongetje of een meisje wordt. Maar het maakt ook niet uit hoor.
Mama: Nee? Vind je het allebei even leuk?
Arend: ja hoor, want ik vind roze muisjes even lekker als blauwe!

Ja, zo heeft iedereen zijn eigen criteria! :-)

Ik heb er vaak genoeg mee gedreigd…

…en nu zullen jullie er dan écht van lusten.

Elke dag hetzelfde gemier om jullie aangekleed te krijgen, schoenen aan, jassen aan, ik heb het al regelmatig gezegd: “en als je NU niet opschiet ga je maar in je pyjama naar school!!”. Tijd om daadkrachtig op te treden anders word je ongeloofwaardig.

Nee hoor.

Het zijn de Nationale Voorleesdagen! Dit houdt in dat de basisschool én de crèche zich intensief bezighouden met boeken en voorlezen. Geweldig natuurlijk, want welk kind wil er nou niet graag worden voorgelezen? De onze tenminste wel. Het thema van dit jaar is “Fiet wil rennen”, over de eigenwijze struisvogel Fiet die zich door niets laat tegenhouden als ze lekker wil rennen. En bij de Voorleesdagen hoort ook het Voorleesontbijt: een dag dat alle kinderen in hun pyjama naar school mogen komen en daar gezellig hun ontbijtje opeten terwijl er wordt voorgelezen in de klas.

Bij Arend staat de ontbijttafel al klaar:

Juf Madelon en alle andere meesters en juffen hebben verschrikkelijk hun best gedaan, en lopen zelf natuurlijk ook in vol pyjama-ornaat! Chapeau!

Bette naast vriendinnetje Maud in afwachting van het festijn:

De kinderen vonden het prachtig! Zowel het voorlezen als het hele spannende ‘in pyjama naar school en dan dáár eten’. Ze hebben ervan genoten!

Op de crèche heeft Jan twee dagen later ademloos zitten luisteren terwijl onze burgemeester voorlas uit ‘Fiet’. Volgens de leidsters is Jan helemaal bezeten van het Fiet-thema en was hij van de dreumesjes degene die het hardst meedeed met het blazen van de wind en het rennen. Voor alle kinderen dus zeer geslaagde voorleesdagen!